شیرینی ساز شیرین

شیرینی ساز زندگی ما...

دختر ناز ما، که همه کاراش و نگاهاش از بزرگ شدنش میگن، شده شیرینی زندگی... آره شیرینی ساز و خوشی ساز لحظه هامون.

تغییرات هما، روز به روز یا بهتر بگم لحظه به لحظه شده. یک لحظه می بینی چه فراوان شیرینه و لحظه بعد می بینی چه بسیار هم باهوشه.

صورت کوچولوش و نگاهش خیلی فرق کرده، خوب آخه داره به یکسالگیش نزدیک میشه.... خیلی کارا می کرد و الان خیلی کارها می کنه. اطرافیانش که شامل من وباباش - بابا حاجی و مامان ملیح - و عمه ها و دایی هاش و پسر دایی می شن، در هر فرصتی از هما درخواست شیرین کاری داریم. هما جون هم خیلی حرف گوش کنه، بلافاصله بعد از خواستن ما، حرکت مربوطه رو انجام میده، ما هم هر دفعه ذوق می کنیم. (فقط سر خودمون بلا نمیاریم، وگرنه شدت ذوق شدیده...)

 و اما شیرین کاریهای شیرینی ساز زندگیمون:

 هما در هفته اول ماه هفتم، بوس دادن رو یاد گرفت. دیگه هر وقت می گفتی هما بوس بده، می داد... (البته یک دو هفته فراموش کرده بود، طوریکه وقتی می گفتیم بوس بده، طوری نگاهمون میکرد انگار که این واژه خیلی غریبه، بعد از دو هفته سرش محکم خورد زمین بعد از نیم ساعت در حالیکه ما همچنان درگیر عذاب وجدان بودیم، هما شروع کرد بوس دادن. ما دیگه سر از پا نمی شناختیم.)

بوس، الان دیگه قدیمی شده، کاری که این روزها می گیم، خودش هم خیلی لذت می بره موتور گازیه... 

هر وقت بخوای هما موتور گازی میشه. هر وقت.

کار دیگه ایی که، در ابتدا از این جا شروع شد که قرار بود، مامان "از هما بپرسه " موبایل مامان چیکار میکنه؟"

-( موبایل: پخش لالایی مورد علاقه هما) - بعدش با این سوال: هما لالا کنه. به سوال پرسیدن نکشید، دیدیم هما خودش لالا می کنه.

حالا هر وقت می گیم "هما لالا کنه"، اول دنبال بالشت می گرده، رو بالشت خم میشه، خودشو تنظیم می کنه و همونجوری به حالت خم لالا می کنه، خیلی سریع هم بر میگرده که خدای نکرده، یکزمان واقعا لالا نکنه... 

حرکت دیگه موشی لوسه: آموزش این حرکت از خیلی وقت پیش شروع شد، ولی اخیرا جواب داده، خیلی هم بامزه است ، جمع شدن اجزای صورت، به همراه صدای فیس فیسه. موش لوس منه. قربونش بشم.

البته هما پی به کاربرد موشی لوس برده و در زمانهای لوس شدن استفاده می کنه، بعد اگه جواب نداد تمام هنر های دیگه اش را هم به کار می گیره. 

دس دسی، این مورد رو خیلی نگران بودم که چرا هما همه کار می کنه ولی دست نمیزنه؟؟؟ برام سوال چالش انگیزی بود. که یکدفعه یک شب شروع کرد دست زدن، خیلی کامل و بامزه. کج دست میزنه، یعنی یک دستشو از بالا میزاره روی اون یکی دست. حالا هر وقت خوشحاله و آهنگ می شنوه، دس دسی می کنه. یکبار هم، من در عالم خودم بودم و در حال انجام یکسری حرکات موزون ( بدون آهنگ)، دیدم هما با صدای ذوق داره دست میزنه....

حرکت روز: حرکت روز هما، این بود که مشغول انجام کارهایی بودیم، قصد مشغول نگه داشتن هما رو داشتیم، "خرده ده" پیشش بود و ازش خواستیم که به خرده ده گردو بده، هما خرده ده رو دستش گرفت و در کمال ناباوری ما و اینکه اصلا انتظار نداشتیم، گردو رو می برد سمت دهن خردده... هیچوقت نه آموزشی دیده بود و نه حتی حرکتی مشابه این.

توضیح نوشت: این روزها، هما کارهایی انجام میده که به منطق و ارتباطات نیاز داره و از اونجایی که من حتی به ذهنم خطور نمی کرد که بچه قبل از یکسالگی به این حد شناخت از محیط پیرامونش برسه، از اینکه می بینم فقط با تقلید و آزمایش  و سعی و خطا و شناخت خودش بدون هیچ تمرینی یا تکراری، سعی دارد که بیشتر بداند و بشناسد و از ما توقع توجه و بازی بیشتر را دارد، در ک کنم و   بدانم که کارها و شیطنت او فراتر از بازیگوشی یک دختر  ١٠ و نیم ماهه است.