همای اوجــــــــــــــــــــ❤ سعادت

می دونم خیلی کوچولویی برای لقب نابغه. ولی خب دیگه، چیکار کنیم خیلی زود نابغه شدی!!! البته ما از خیلی قبل وقت می دونستیم  تو نابغه ای!  از همون موقع که تو شیکم مامان بودی حدس می زدم یک نابغه به دنیا میارم ولی بعدش میگفتم سالم باشه، کافیه ... از کسی پنهون نیست از شما چه پنهون؟ سالم باشه معانی دیگه ای هم داشت ==>  دختر باشه خوشگل باشه دکتر هم بشه. ------------------------------ گاهی اوقات به خودم می گم یعنی قول زدن های ما واسه یک بچه ٦ ماهه، کوچیکه یا تو خیلی بزرگ شدی و می تونی دست مارو بخونی... نمی دونم. فقط می دونم که قبلا وقتی کوچیکتر بودی و روی صندلی  "از مامان رسیده"...

من هم دچار توهم کند بودن اینترنت شده ام... البته طبق گفته معاون مرکز فضای مجازی. الان هم که دارم با نی نی وبلاگ کار می کنم می بینم همچنان توهمی هستم. شاید ایشالله بعد از انتخابات سالم! توهم ما هم برطرف بشه... ایشالله... تا اونروز.

گنجیشک کوچولوی 6 ماهه و 6 روزه من... این پستِ مخصوص، نشانه نهایت لذت من از این روزهاست... نگاه پر از هیجان و دست و پا زدنِ بی وقفه ... هر ببینده ایی را به سمت تو می کشاند... و ما لحظه ایی را توقف می کنیم تا آن شخص غریبه لحظاتی کوتاه از طعم شیرینت بچشد... و در آخر، بعد از سوال بابت سن ماه شما، با آرزوی خیر و همچنان بازی با تو به مسیر خود ادامه می دهد... و ما و عابرِ رهگذر بعدی.... گاهی نمی دانیم باید به تمام این درخواست ها با توقفمان جواب بدهیم؟ ... ما نمی دانیم ولی تو کسی را بی جواب نمیذاری... با لبخندت و نگاهت. ما می گذریم و رد می شویم ولی تو آنقدر مهربانی که خودت را در بغل ما برمی گردانی تا دوباره رهگذران، مهمان نگاه و لبخندت شون...

هما کوچولوی ما جدیدا غریبی می کنه ... بغض می کند و اشک تو چشماش میاد. ولی این خانم خانما، با خانمها مشکلی نداره... چه آشنا و چه غریبه. (البته پیش اومده ولی خیلی زود رفیق شد.) بله ایشون تبعیض جنسیتی شدیدی قائلن و هیچ جوره هم کوتاه نمی آن... اگر هم فرد مذکور تلاش بر ایجاد ارتباط کنه هیچ فایده ایی نداره... البته تا زمانی که خوش و بشی هست، خوبه واسه طرف دست و پاهم می زنه و همینکه این امر متشبه شد که خوب دیگه، مشکلی نیست و میشه ارتباط فراتر بره و به بغل برسه یا حتی یک تماس کوتاه دست... دوباره ایشون فرد مذکور بنده خدارو نا امید میکنه.... حتی گاهی تا چشمش به فرد اشنای غریبه می خورد، معذب میشه... و سنگین و رنگین می شه. البته تا لحظاتی کوتا...

٢ پدر ٣ برادر همسر (یکی)... روزی بابت قدر دانی از مردهای زندگی... یک روز کم است، یک عمر هم کم است... و من تمام عمرم کوتاهی کردم.... پدرم، از دور دستان سخت و گرمت را می بوسم. همسرم، شهرام... روزای خوبه بودن دخترک کنارمون تند و تند گذشت و الان ٦ ماه و ٦ روزه که ما مادر و پدریم . تو این ٦ ماه اگه نادیده گرفته شدی و اگه شبا نتونستی بخوابی اگه با همه خستگی بعد از اومدن از کار روزانه بجایی چایی یه بچه بازیگوش دادیم دستت و اگه اگه صبح ها بی صبحانه رفتی سر کار و شب ها ساعت ١٢ شب بعد خوابیدن دخترک شام خوردی در عوض پدر شدی و یه دختر ناز داری . خیلی برامون زحمت کشیدی و خیلی تحمل کردی تمام سختی های این روزا رو و همچنان مهربون و صبوری ....

شیره ی جان گر بود به کاسه ی مادر زان نچشد تا به طفل خود نچشاند ایرج میرزا تهران، بیمارستان پیامبران، غروب دوشنبه 29 آبانماه 1391، ساعت 5:40 غروب از انتظار پشت در زایشگاه به ستوه آمده ام. تعجبم از این است که کمتر از نیم ساعت انتظار اینطور بی تابم کرده و نگران از اینکه ساعات آینده را در این راهرو زیرزمینی چطور بگذرانم. روی نیمکت نشسته ام و هر از چندگاهی طول راهرو را با رفت و برگشت طی می کنم. با خود فکر می‌کنم که چه عقلی در کار بوده که زایشگاه یک بیمارستان فوق تخصصی زایمان را به راهروی زیر زمینی کشانده است! با این رنگ آبی دلگیرش! گاهی در زایشگاه را تا نیمه باز می کنم تا مگر صدایی بشنوم یا خودش را ببینم. در اول را که با...

خانم دکترتو دوست داشتم. عمه سمانه ات معرفی کرده بود. مهسان جونم نزد ایشون دنیا اومده بود. و الانم که شما. مهربون بود. و جالب این جاست که در پاسخ به صحبت های ما (قربون صدقه رفتنامون!... انگار فقط ماییم که بچه داریم... )، یک"ای جونم" هم می گفت. و نسبت به عکسای سونوگرافی هات واکنش نشون میداد. به خاطر همین پیش دکتر دیگه ای، در بیمارستانهای طرف قردادمون نرفتم. کاری که بارها می خواستم انجامش بدم ولی چون دکتر با حوصله ای بود، این کار من هیچوقت عملی نشد و دوست داشتم زایمانم با ایشون باشه. از اواسط بارداری نزد خانم دکتر نبئی می رفتم.   ماه آخر اوایل، هر ماه می رفتیم و با شروع ماه 7، هر 2 هفته و ماه آخر هم هر هفته که در مو...

 زمان گشنگی .... کمی تعلل و تاخیر، نتیجه اش میشه این:                  اون..یکدفعه میشه این:               گردن می چرخه از اینور به اونور با شددددت.... دهن تا انتها بااااااز میشه..... اگر کمی دیگر بگذرد صداهای خفیف  تبدیل میشه به جیغغغ های بنفش از نوع نوزادیش.   توضیح نوشت: باور کنید این دو عکس از نظر زمانی باهم اختلاف چندانی ندارن. یعنی زمان دو عکسو در دیتیلز که نگاه کردم هردم یک زمان بودن، یعنی درکسری از ثانیه این اتفاق می افته....  حالا فکر نکنین ما به این دختری گشنگی میدیم... حقیقتش ما...

رسالتی که باید به انجامش رساند تا.... تا، نمی دانم چه شود. من و پدرت هم این رسالت و وظیفه خطیر را به انجام رساندیم با ماجراهایی... به اندازه ٤٠ سال! خسته شدیم... و کلی مسایل دیگه. به هرحال، بگذریم.... مهم بود. در دقایق آخر، منظورم تا قبل از بامداد تمومش کردیم. چله ات رو تو کرج زدیم. من و بابا با هم. با کلی خاطره های تلخ و شیرین. بــــــــــگم بههههههههههههههت...  من و بابایی هم، کم ماجرا نداریم. حالا همه چی درست میشه. آره، ایشالله.   اینم خواب سفید: بعد از حمام چله باقی______ در ادامه: هما جون قبل از حمام چله   هما جون در حمام چله بخار گرفته. هرچی به این باباجونت گفتم بزار یککم بخا...